Novimber 2018
Mei Kryst nei de soos
Babel yn it Doarpshûs?
Wy hoopje 100 te wurden
Ald Slot ticht
Clinic fan de Wergeaster
Reed
Duorsum Wergea
Winne mei de kassabon
Weake bôle mei prom-
men
Tusken twa tuorren, Mienskip in optima forma
Op een prachtige koude winteravond, windstil, helder en volle maan, togen wij
met het ganse gezin naar de soos. Deze wandeling heb ik natuurlijk honderden
keren gemaakt, maar zelden met zoveel nieuwsgierigheid als deze keer. Aan-
gekomen in de soos overviel mij net als altijd het warme gevoel van thuisko-
men, met het enige verschil dat er een aantal voor mij zeer bekende dorpsge-
noten geheel in het rood waren gekleed iets wat deze modegevoelige types in
het dagelijks leven nooit zouden doen. Zij hoorden bij de act dus het kon be-
ginnen!
In korte tijd werden door de spelers de verhaallijnen uitgezet en konden wij
door de achteruitgang, via de pastorietuin, waar een schattig kinderkoor en
het paard van Sint Martinus waren opgesteld, naar de katholieke kerk. De tuin
was heel sfeervol ingericht wat natuurlijk een fantastisch visueel schouwspel
opleverde. In het katholieke gebedshuis hadden wij een mooie plek in het mid-
den zodat wij alles goed konden volgen. In alle hoeken en gaten werd er ge-
speeld zodat je soms ogen te kort kwam om alles goed te volgen. Opvallend
was ook dat enkele types wel erg dichtbij hun dagelijkse karakter en eigenaar-
digheden stonden, maar dat terzijde.
Het zwaartepunt van het verhaal vond verder plaats in de kerk, de soos werd
met sluiting bedreigd door diverse redenen. Hier werd door het dorp te vuur
en te zwaard tegen gestreden. De discussie tussen een bestuurlijke kweekvij-
ver enerzijds en Sodom en Gomorra anderzijds is natuurlijk van alle tijden.
Ook waren er steken onder water richting de gemeente Leeuwarden die haar
regels en APV vaak erg zwart wit toepast en geen ruimte laat voor andere in-
terpretatie. Het feit dat de kerk plus bijgebouwen verkocht zou worden aan
een soort van projectontwikkelaar die er een welnesscenter in wilde beginnen,
was leuk voor het verhaal, maar gelukkig fictief en niet reëel. Prachtig werden
de diverse types van een dergelijke discussie neergezet: de buren die last
hadden van het lawaai, de oud-oprichters die het schip willen redden, de cyni-
sche Wergeasters en natuurlijk het soosbestuur waarvan de rol als voorzitter
voortreffelijk werd neergezet door Sietske de Boer.
De tocht werd voortgezet richting het centrum van het dorp, een ieder moest
een verbindend rood touw vasthouden zodat de logistieke uitdaging, hoe krijg
je 200 man van A naar B, erg soepel verliep. De Kerkbuurt was prachtig ver-
sierd door alle buurtbewoners en het korps speelde kerstliederen onder de lan-
taarnpaal en in de sneeuw, wat erg plaatselijk neerdwarrelde op de Nieuwe-
weg. De route liep ook via de Frissel waar een prachtig één tweetje tussen mul-
titalent Evert Bossema en de uiterst charmante dames van Ynspiraasje plaats
had. Na een ontmoeting met Kas Weima die heel dapper in zijn eentje the last
post speelde, de figurerende jongeheren van de merkekommisje en een groep
gothicjeugd op het rode plein kwamen wij aan in de Bidler waar wij plaats kon-
den nemen op kratten, meubilair wat wij niet meer gewend zijn sinds onze laat-
ste jongerenvakantie op camping Terpstra op Terschelling.
In de Bidler stond een weefgetouw, wat natuurlijk symboliek ten top is, en aan
weerszijden stonden grote steigers waar alle niet figurerende spelers stonden
opgesteld. Om een eind te weven aan het verhaal werd een soort van muzikale
rap ten beste gebracht over hoe wij als dorp jobstijdingen, als het sluiten van
een gelegenheid waar een tapvergunning in zit, oplossen. Een staande ovatie
was het terechte oordeel van het publiek en als verrassing zaten er in de krat-
ten die als zitplaats dienden (alcoholische) versnaperingen verstopt die wij in
de geest van Sint Martinus met zijn allen moesten delen, oh symboliek!
