Vervolg ‘Oare tiden’
Met name Tops was bijzonder trots op zijn
biljartprestaties. Hij was ooit kampioen driebanden
van de drie Noordelijke provincies geweest, en deze
spelsoort leende zich bij uitstek voor toepassing in
zijn meetkunde lessen, met als enig hulpmiddel een
in alle haast op het schoolbord neergekalkte,
bovenaanzicht van een biljart.
Zijn boeiende doceertrant stond garant voor een
ademloos gehoor, als hij aan de hand van
verschillende spelsituaties de hoeken berekende die
de ballen op de biljarttafel maakten ...Dat verdiende
navolging.
Voortaan werd elk uur vrijaf benut om ons in die
magische sport te bekwamen. Zo kreeg Vic Boitelle
regelmatig onze klandizie, een etablissement vlak om
de hoek in de Heerestraat, dat later ten prooi viel aan
de uibreidingsdrift van het Provinsjehûs.
De tweede keus heette café I’Union aan de
Berlikumermarkt, waar nu restaurant de Linde is
gevestigd. Maar, eenmaal van school, zou de schade
snel worden ingehaald. Want ook in Wergea bleek
een bloeiende biljartcultuur te heersen: Hedzer
Castelein en Marten de Jonge, nog altijd worden
beide in één adem genoemd als het gesprek weer
eens is beland bij de plaatselijke biljartmatadoren uit
het verleden.
Hier ter plekke golden zij als de absolute top:
kastelein Hedzer maakte, zonder merkbare
inspanning, in één beurt zijn 500 caramboles terwijl
Marten, meer gespecialiseerd in fraaie patronen, op
afstand het hoogste gemiddelde van de Wergeaster
clientèle bezat' Dan kwam er een uitgebreide subtop,
waarin bekende namen als Dijkstra, Metz, Hager,
enige afgevaardigden uit het geslacht Sinnema,
alsmede de 'niet-ingezetenen' Methorst, Copini,
Edelenbos en niet te vergeten ene S. Schootstra,
wiens zich overigens niet beperkten tot het groene
laken alleen..
Toen de grote animator van dit alles, Hedzer
Castelein, op 3 april 1971 overleed, pas 54 jaar oud,
was de verslagenheid groot en werd er een tijdlang
niet in clubverband gespeeld. In de herfst van 1972
vond er, zoals dat tegenwoordig zou worden
genoemd, een 'doorstart' plaats. De nieuwe cafébaas
Koos Homans verzamelde enige oude getrouwen uit
het 'Hedzer tijdperk' rondom zich en .... een nieuwe
biljartclub ging van start. Er trad zelfs een heus
bestuur aan: de vorige club kende slechts een
wedstrijdleider, Marten de Jonge, die de noodzakelijke
administratieve handelingen verrichtte.
Uiteraard meldde de plaatselijke 'oude garde' zich
ogenblikkelijk als lid, maar ook diverse jeugdige
talenten uit de kweekvijver van Joeke Vriesinga, die
als beheerder van het Doarpshûs eveneens een ware
biljartpromotor was geweest, maakten hun
opwachting. Het was derhalve een bijzonder
gevarieerd gezelschap, dat elke dinsdagavond zijn
opwachting maakte in de gelagkamer van Koos en
Anneke.
Steevast ook werd de avond besloten, en de nacht
ingeluid, met het z.g. ‘bakjebiljarten', een bijzonder
verfijnde spelsoort, waarin niet het maken van
caramboles maar het vergaren van de soms
broodnodige zakcenten centraal stond.....
Het was ook in deze tijd dat de wedstrijden tegen
biljartclubs in den vreemde in zwang raakten.
Onvergetelijk waren met name de kampslagen in en
tegen Het Theehuis te Grou.
In 1977 trof de club een groot verlies. Marten de
Jonge, die bij de oprichting als secretaris tot het
bestuur was toegetreden, overleed wel zeer plotseling
op 5 december van dat jaar.
Groot was de verslagenheid bij de leden, het kostte
moeite de draad weer op te pakken. Het door velen
betreurde vertrek van het echtpaar Homans in 1984
luidde voor Wergea een 'café-loos tijdperk' in van
ongeveer een jaar waarin de biljartclub, vreemd
genoeg nog steeds zonder naam, gastvrij onthaal
kreeg aangeboden in de kantine op het sportveld.
Voor de voetballers onder ons was dit een bijzondere
buitenkans. Immers, na gedane arbeid op het
trainingsveld wachtten hen de verlokkingen van tap
en toog onder onmiddellijk handbereik. Met de komst
van Jaap en Renske de Vries, kon de club het aloude
thuishonk bij de brug weer betrekken en tot op de
dag van vandaag is de dinsdagavond nog steeds dé
biljartavond in Wergea, nu onder het wakend oog van
Jaap Wesselius, de huidige uitbater.
Jarenlang heeft de biljartclub van Wergea een
naamloos bestaan geleid. Waarom? We weten het
niet. Wellicht achtte men de aanduiding van de soort
sport voldoende om herkenbaar te zijn, misschien ook
schrok men voor naamgeving terug omdat de meeste
clubs van deze aard onder de meest oubollige namen
door het leven gaan .... wie zal het zeggen. Tot
enkele jaren terug het toenmalige bestuur op het
lumineuze idee kwam de club 'B.C. Castelein' te
noemen, als eerbetoon aan een groot biljartvriend
van weleer, een persoon tevens, die van zijn naam
zijn beroep maakte en daarin meer dan plaatselijke
geschiedenis schreef... Deze verzameling
biljartliefhebbers nu, viert op 25 april 1997 haar 25-
jarig bestaan. Elders in dit blad wordt u over de
festiviteiten op deze avond uitvoerig geïnformeerd.
Het tegenwoordige, bijzonder nijvere bestuur verdient
een massale opkomst van leden en oud-leden. Onder
hen zal zich in ieder geval bevinden
Wiebe Sinnema
11
